Krystyna Mirek

Wakacje już tuż-tuż, więc nie dziwi fakt, iż coraz śmielej na księgarnianych półkach pojawiają się kolejne tytuły wabiące letnią przygodą, a przy najmniej lekką historią, która pozwoli się... zrelaksować. Nie inaczej jest z najnowszą powieścią Krystyny Mirek Kiedy się spotkałam. Dlaczego? Bo z całą pewnością będzie dobrym wyborem na czas wypoczynkowy... Przy tej opowieści czas płynie jakby wolniej, co sprawia, że lektura pozwala się całkowicie oderwać od rzeczywistości i problemów, które zaprzątają naszą głowę. Dla czytelnika istnieje tu i teraz. Istnieje historia, która dzieje się na kartach tej książki. I to taka, którą się przeżywa całym sobą. Która wzbudza wiele emocji, czasem skrajnych. I jest to ogromny plus Kiedy cię spotkałam. Kolejnym plusem, choć już nie tak dużym, są bohaterowie. Krystyna Mirek wykreowała bowiem sporo różnorakich charakterów, które mniej lub bardziej przypadają do gustu, jednak zdają się być mocno osadzeni w swoich rolach i fabule, bo bez nich ta historia nie brzmiałaby, tak jak brzmi. Nie byłaby taka pokręcona, czasem z lekka absurdalna, innym razem czuła i dająca nadzieję lub skłaniająca do refleksji. Jednak ten plus jest też dla mnie mankamentem. Ale tylko jeśli mowa o głównej bohaterce. Jej postać w ogóle mi się nie... podobała. Ale to z powodu tego, jaka była, jaką stworzyła ją autorka. Wielokrotnie miałam ochotę nią potrząsnąć, krzyczeć, by się wreszcie ogarnęła i zaczęła myśleć, jak przystało na dorosłego człowieka. Jej zachowanie, to jak uciekała przed tym, z czym koniec końców i tak musiała się zmierzyć i czego była świadoma. I te jej myśli, które były tak dołujące... dla niej. Mnie wyprowadzały z równowagi, jak można się tak zapętlić i tylko dlatego, że wyciąga się jakieś bzdurne argumenty i wyjaśnienia z kapelusza. Być może taki był zamysł Krystyny Mirek, by pokazać kobietę o niskiej samoocenie, łaknącej z uporem maniaka uczucia i próbującej za wszelką cenę wypełnić braki, które ciągnęły się za nią od dziecka. I o ile tę jej potrzebę bycia kochaną rozumiem i pogoń za tym, by wreszcie znaleźć ramiona, w których poczułaby się kochana, zaopiekowana i bezpieczna, o tyle to, co tworzyła w swojej głowie i jak napędzała smutek i beznadzieje, gdy na horyzoncie pojawił się ktoś rokujący na coś fajnego... Drażniło mnie to okropnie. Dlatego też, mimo iż książka ogółem mi się podobała, to z bohaterką nie byłam w stanie się dogadać. Poza tym Krystyna Mirek cudownie zobrazowała przeróżne relacje, jakie mogą się w życiu przydarzyć. Czy to relacje łączące przyjaciół, czy teściową i zięcia albo rodzica i dziecko. I nie zawsze są to relacje bajeczne i łatwe. W życiu nigdy takie nie są. Każda relacja ma swoje cienie i blaski i stopień komplikacji. I to udało się autorce pokazać. Kiedy cię spotkałam to powieść o pokręconej ścieżce ludzkiego życia, która potrafi mieć wiele zakrętów i rozwidleń, które czasami wyprowadzają człowieka w pole i przysparzają masę problemów. Ale to też historia o tym, że czasem warto z tej drogi zboczyć, bo może się okazać, że za zakrętem czeka na nas dużo ciekawsza i przyjemniejsza ścieżka, którą będziemy chcieli kroczyć przez kolejne lata. To historia o tym, że odsuwanie problemów w czasie nie niesie ze sobą nic dobrego, że rozmowa potrafi przynieść ukojenie i rozwiązanie problemów. To również opowieść o tym, że pieniądze w życiu to nie wszystko i nie można wszystkiego nimi naprawić i zdobyć. I w końcu to opowieść o tym, że na każdego czeka miłość, trzeba tylko jej i sobie dać szansę... Jeśli więc lubicie lekkie i przyjemne lektury, przy których poczujecie całą gamę emocji i nie będziecie się nudzić, to ta powieść jest dla Was.